บันทึกจังหวะของเมือง | 10 คำถามถึง Tsubasa Manufacturing | ISSUE #48

ชื่อในฐานะช่างภาพคือ 'Maruomeiji'
เกิดที่จังหวัดเฮียวโกะ และย้ายฐานการทำงานจากโอซาก้าไปโตเกียวตั้งแต่ปี 2004

ก่อตั้งบริษัท Tsubasa Manufacturing ซึ่งเป็นบริษัทเดียว และทำงานถ่ายภาพโดยมีธีมหลักคือภาพเมือง

จำการถ่ายภาพครั้งแรกไม่ได้ แต่จำได้ว่าการถ่ายภาพกลายเป็นงานอดิเรกในช่วงปิดเทอมฤดูหนาวของชั้นประถมศึกษาปีที่ 5

กล้องโซนโฟกัสของครอบครัวเสียและต้องซื้อใหม่ ตอนนั้นแม่บอกว่า 'ถ้าจะซื้อใหม่ก็ลองซื้อ SLR ดู' และซื้อ Canon T70 ที่ร้าน Kitamura

แม้จะไม่ใช่กล้องของตัวเอง แต่รู้สึกว่าเกือบจะเป็นของฉันคนเดียว

ตอนนั้นถ่ายดอกไม้ที่บานในสวนบ้านบ่อยๆ

ชอบกระบวนการ (การใช้งาน) การถ่ายภาพด้วยกล้อง

ท้าทายตลอดเวลาว่าจะถ่ายภาพตามที่คิดไว้ในหัวได้หรือไม่ ซึ่งเป็นธีมที่สนุกได้ตลอดไป

ไม่ได้ถ่ายภาพเพื่อให้คนอื่นประเมิน แต่ชอบที่มีคนบอกว่า 'ภาพของคุณดีนะ'

ตอนเป็นนักเรียนมัธยมต้น สายตาตกลงชั่วคราวและไม่สามารถโฟกัสด้วยมือได้ดี ภาพที่กลับมาจากการล้างภาพก็เบลอหมด ทำให้ผิดหวัง

จริงๆ แล้วก็ห่างจากการถ่ายภาพไป

ประสบความสำเร็จในงานและตำแหน่ง รายได้ก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วย งานก็ยิ่งหนักขึ้นจนชีวิตทั้งหมดกลายเป็นเวลาของงาน

คนรอบข้างกังวลว่า 'คุณนอนเมื่อไหร่' เป็นรางวัลสำหรับตัวเอง ฉันซื้อรถที่ฝันว่าจะได้ครอบครองเมื่อประสบความสำเร็จ 'การคิดถึงสิ่งที่ต้องการและก้าวไปข้างหน้าอย่างซื่อสัตย์ทำให้คนธรรมดาอย่างฉันสามารถทำให้ฝันเป็นจริงได้' มันทำให้ฉันรู้สึกอย่างนั้น

เมื่อได้รับรถที่ฝันถึงและจับพวงมาลัย รู้สึกมีความสุขที่สุดในชีวิต หลังจากนั้นก็มีความสุขที่สุดในชีวิตหลายครั้ง แต่ครั้งแรกคือประสบการณ์นี้

ไม่สามารถเรียกคืนความทรงจำที่ชัดเจนได้ แต่จำได้ว่ามีเหตุการณ์ที่ถูกหักหลังในองค์กรที่ฉันดูแล ทำให้โกรธที่สุดในชีวิต

อยากตะโกนออกมาแต่โกรธมากจนตัวสั่นและพูดไม่ได้
ไม่สามารถควบคุมการสั่นได้ แค่ยืนอยู่เฉยๆ รู้สึกประหลาดใจที่โกรธมากจนเป็นแบบนี้

ประสบการณ์แรกคือการพบกับอาจารย์และเพื่อนในห้องวิจัยที่มหาวิทยาลัย เมื่อไปเยี่ยมเพื่อนในห้องวิจัย ได้พบกับ Macintosh เป็นครั้งแรกและหลงใหลในทันที

หมกมุ่นในสิ่งที่เรียกว่า 'มัลติมีเดีย' ในตอนนั้น และใช้ชีวิตอยู่ในห้องวิจัย
อาจารย์ทั้ง 4 คนในห้องวิจัยเป็นครูในชีวิตที่ยังคงติดต่อกันหลังจากจบการศึกษา เป็นจุดเริ่มต้นของการเป็นนักเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์

ประสบการณ์ที่สองคือการทำงานพัฒนาระบบในบริษัทประกันภัยที่ย้ายงานไป และความสำเร็จของบริษัท ได้ทำงานพัฒนาระบบงานของบริษัทเพื่อก่อตั้งบริษัทประกันภัย
ประสบความยากลำบากในการสร้างแต่ก็สำเร็จและเริ่มงาน บริษัทนั้นยังคงรักษาตำแหน่งอันดับ 1 ในอุตสาหกรรม ประสบการณ์ความสำเร็จนี้ทำให้รู้สึกว่าตัวเองเติบโตขึ้นมาก

ประสบการณ์ที่สามคือการเป็นบริษัทเดียว 'มุ่งเน้นเฉพาะสิ่งที่สัมผัสใจ' เป็นคติประจำใจในการเปลี่ยนวิถีชีวิต ก่อตั้งบริษัทเดียวและเริ่มทำงานถ่ายภาพในฐานะช่างภาพ

ถ่ายภาพเมืองทุกเช้าประมาณ 1-2 ชั่วโมง

กลางวันทำงานอื่นที่ไม่ใช่การถ่ายภาพ และตอนกลางคืนทำการล้างภาพและรีทัชภาพที่ถ่ายในวันนั้น รวมถึงงานเขียน มักจะรู้ตัวอีกทีก็ใกล้เที่ยงคืนแล้ว

อาจารย์ทั้ง 4 คนที่ได้พบในห้องวิจัยในมหาวิทยาลัย 'ทำสิ่งที่น่าตื่นเต้นด้วยความคิดที่แปลกใหม่' เป็นคำสอนของอาจารย์ที่ทำให้ได้สัมผัสกับสิ่งที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน

ต่อมา ผู้ก่อตั้งบริษัทประกันภัยจากบริษัทสตาร์ทอัพ 'ทุกอย่างต้องเปิดเผย' 'พนักงานทุกคนเป็นผู้บริหาร' 'ทำงานที่สัมผัสใจ' เป็นคำสอนที่ทำให้เปลี่ยนความคิด

สุดท้าย ช่างภาพที่ถ่ายภาพเมือง ได้รับการสอนตัวต่อตัวในโครงการเว็บ ทำให้รู้ว่าภาพเมืองเป็นธีมที่เหมาะกับตัวเอง เป็นประสบการณ์ที่มีค่า

4 เล่มคือ '心。' โดย Kazuo Inamori, '毎日を好きなことだけで埋めていく' โดย Koichi Honda, หนังสือภาพ 'Marvin E. Newman' โดย Lyle Rexer, และหนังสือภาพ 'Petalopolis ぺタロポリス' โดย Sho Niina