เรนจ์ไฟน์เดอร์และชีวิตประจำวันในเกียวโต | 10 คำถามกับ Yukihiro | ISSUE #54

ผมคือ Yukihiro ครีเอเตอร์อย่างเป็นทางการของ cizucu ทำงานถ่ายภาพในเกียวโตทุกวัน

แม้ว่าผมจะถ่ายภาพวิวและกิจกรรมที่อาราชิยามะบ่อยครั้งเพราะงาน แต่ส่วนใหญ่ผมจะเดินเล่นในเมืองเกียวโตและเพลิดเพลินกับการถ่ายภาพสแนปในชีวิตประจำวัน

ครั้งแรกที่ผมคิดจะถ่ายภาพคือเมื่อ 25 ปีที่แล้วตอนที่ซื้อกล้องฟิล์มในทริปต่างประเทศ โดยไม่มีความรู้ใดๆ ผมเลือกซื้อกล้องราคาถูกประมาณ 2,000 เยน

ผมจำได้ว่าตื่นเต้นขณะใส่ฟิล์มด้วยคู่มือที่ง่ายๆ เมื่อผมถ่ายภาพเมืองในต่างประเทศ ผมได้ค้นพบความสนุกของการถ่ายภาพ

ตอนนี้ผมชอบการถ่ายภาพด้วยเรนจ์ไฟน์เดอร์ แม้ว่าจะมีความผิดพลาดมากมาย แต่การถ่ายภาพแบบไม่มองผ่านช่องมองภาพด้วยการปรับระยะเพียงอย่างเดียวก็สนุก และเมื่อได้ผลลัพธ์ที่ไม่คาดคิด ผมจะรู้สึกดีใจในใจ

นอกจากนี้ การที่ผมสามารถถ่ายภาพบุคคลในงานได้บ่อยครั้ง และทำให้พวกเขาและครอบครัวมีความสุขก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่ผมชอบการถ่ายภาพ

ตอนที่ผมทำเลนส์ใหม่ตกลงไปในแม่น้ำในการถ่ายภาพครั้งแรกและได้ยินว่ามันซ่อมไม่ได้ ผมรู้สึกกลัวที่จะถือกล้องมากกว่าที่จะอยากเลิกถ่ายภาพ แม้ว่ามันจะมีค่าใช้จ่ายสูง แต่ผมถือว่ามันเป็นค่าเรียนรู้ในการดูแลอุปกรณ์ให้ดีขึ้น

มีหลายสิ่งที่ทำให้ผมมีความสุข แต่ถ้าจำกัดเฉพาะเรื่องถ่ายภาพ การที่ผมได้ถ่ายภาพในชีวิตประจำวันของคนหนึ่งและเขาใช้ภาพนั้นเป็นภาพงานศพของเขา แม้ว่าภาพงานศพจะมีภาพลักษณ์ที่ไม่ดี แต่ผมคิดว่ามันสามารถเก็บความเป็นตัวตนของเขาไว้ตลอดไป ผมยังคงคิดว่าดีที่ได้ถ่ายภาพนั้นในตอนนั้น

นอกจากนี้ เมื่อได้รับคำขอถ่ายภาพและผลลัพธ์ที่ได้ทำให้ลูกค้าพอใจ ผมรู้สึกมีความสุขที่ได้ทำงานถ่ายภาพ

คืนฝนตก ขณะที่ผมกลับบ้านด้วยจักรยาน ผมลื่นบนฝาท่อและหักข้อมือขวาอย่างรุนแรง ผมรู้สึกโกรธตัวเอง ถ้าผมได้หักกระดูกเพราะช่วยลูกแมวที่วิ่งออกมาบนถนน มันคงจะดูเท่กว่า...

ผมเริ่มเรียนกีตาร์ตั้งแต่อายุ 13 ปี แต่หลังจากที่หักข้อมือ ผมไม่สามารถเล่นได้อีกต่อไป ผมจึงตัดสินใจศึกษาการถ่ายภาพอย่างจริงจัง ซึ่งเป็นงานอดิเรกเดิมของผม ผมสอบใบรับรอง Photo Master และเรียนรู้จากผลงานของช่างภาพต่างๆ บนเว็บไซต์ GANREF

การเปลี่ยนจากกีตาร์ไปเป็นกล้องทำให้ผมรู้สึกว่าโลกของผมกว้างขึ้น

ผมพกกล้องไปทุกที่ที่ไป และถ่ายภาพสแนป ผมพยายามถ่ายภาพทุกวันและเก็บภาพไว้เหมือนบันทึกประจำวัน

การปรับแต่งภาพสแนปในชีวิตประจำวันมักจะทำแบบง่ายๆ ด้วยแอปพลิเคชันบนสมาร์ทโฟนหรือไม่ปรับแต่งเลย

เพื่อนสมัยมัธยมมีอิทธิพลต่อผมมาก เมื่อเขามุ่งมั่นในสิ่งใด เขาจะทำจนสำเร็จ ความกระตือรือร้นนั้นทำให้ผมรู้สึกท้าทาย

การที่ผมยังคงถ่ายภาพอยู่ก็เป็นเพราะได้รับอิทธิพลจากเพื่อนคนนี้

แม้จะเป็นหนังสือภาพ แต่ผมชอบ Saul Leiter มาก โดยเฉพาะการถ่ายภาพสแนปด้วยเลนส์ 90mm และ 135mm ผมหวังว่าสักวันหนึ่งจะได้ถ่ายภาพในเกียวโตที่เหมือนกับผลงานของ Saul Leiter