#notopeninsula ความเป็นจริงของพื้นที่ประสบภัยและความหวังในการฟื้นฟู | Focus #37

ในสถานการณ์เช่นนี้ ผู้ประสบภัยจำนวนมากต้องใช้ชีวิตในที่พักชั่วคราวและเผชิญกับความไม่สะดวกที่ยาวนาน การต้องออกจากที่อยู่ที่คุ้นเคยและใช้ชีวิตในที่ที่ไม่รู้จักเป็นภาระใหญ่ทั้งทางร่างกายและจิตใจ นอกจากนี้ สำหรับผู้ที่สูญเสียอาชีพหรือได้รับผลกระทบอย่างหนัก การสร้างฐานชีวิตใหม่เป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ในอนาคต

ทีมงาน cizucu ของเรารู้สึกเศร้าใจที่ไม่สามารถเห็นสถานการณ์ปัจจุบันได้โดยตรงเพราะอยู่ห่างไกล แต่เรายังคงเชื่อในพลังของภาพถ่ายและจะไม่ลืมความทรงจำของภัยพิบัติ เราจะบันทึกและส่งต่อความทรงจำเหล่านี้ แม้ว่าการฟื้นฟูธรรมชาติและวัฒนธรรมที่งดงามของโนโตอาจใช้เวลา แต่เราจะเดินไปพร้อมกับผู้ประสบภัยและสนับสนุนการฟื้นฟูเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการนี้ ด้วยความหวังที่จะสร้างโอกาสให้ผู้คนกลับมาเยือนโนโตอีกครั้ง เราจะสื่อสารความก้าวหน้าในการฟื้นฟูอย่างต่อเนื่อง ในแมกกาซีนนี้ เราจะนำเสนอภาพถ่ายและเนื้อหาสัมภาษณ์ของ Jang Kumi ที่ถ่ายทอดเสน่ห์ของโนโตในปัจจุบัน

น้ำไม่ไหล โชคดีที่เขตอุเดะสึในเมืองโนโตที่ฉันอาศัยอยู่ ไฟฟ้า แก๊ส และสัญญาณโทรศัพท์ได้รับการฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว แต่ท่อน้ำยังคงขาดแคลนและคาดว่าจะฟื้นฟูชั่วคราวในช่วงปลายเดือนกุมภาพันธ์ถึงปลายเดือนมีนาคม ทุกวันต้องไปรับน้ำหรือเก็บน้ำฝนไว้ใช้ในชีวิตประจำวัน และต้องไปอาบน้ำที่ทหารเปิดให้บริการ (รอคิว 1 ชั่วโมงครึ่งเป็นเรื่องปกติ!) ล้างจานด้วยการเทน้ำจากกระป๋องรดน้ำ ซักผ้าต้องไปที่ร้านซักผ้าหยอดเหรียญ ใช้เวลาเดินทางไปกลับประมาณ 3-4 ชั่วโมงไปยังคานาซาวะ การเดินทางไปคานาซาวะก็ใช้เวลานานกว่าปกติเนื่องจากถนนถูกปิดและการจราจรติดขัด เราพยายามปรับตัวใช้ชีวิต แต่รู้สึกถึงความสำคัญของน้ำทุกวัน

แม้ว่าเวลาจะผ่านไป 1 เดือนแล้ว แต่สถานการณ์ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ทำให้รู้สึกกังวล โอกาสที่ข่าวจะถูกนำเสนอในทีวีก็ลดลง และรู้สึกว่าภายนอกมองว่าเป็น 'ภัยพิบัติในอดีต' เมืองยังคงมีซากปรักหักพังและบ้านที่พังทลาย ถนนยังคงขรุขระแม้ว่าจะมีการฟื้นฟูชั่วคราว และยังมีถนนที่พังทลายอยู่มากมาย ผู้คนจำนวนมากยังไม่สามารถกลับจากที่พักพิงหรือที่พักชั่วคราวได้ และต้องรอการจัดเตรียมบ้านพักชั่วคราว ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะสามารถกลับสู่ 'ชีวิตปกติ' ได้ ทำให้รู้สึกกังวลอย่างไม่รู้จบ

เมื่อวันที่ 10 มกราคม ฉันได้เข้าไปในเมืองวาจิมะเป็นครั้งแรกหลังเกิดแผ่นดินไหว วาจิมะคือบ้านเกิดของฉัน บ้านเกิดที่เปลี่ยนไปอย่างมากมาย ฉันยังคงจำวันนั้นได้และคิดว่าจะไม่มีวันลืม เมืองที่เต็มไปด้วยบ้านที่พังทลาย ภูเขาที่ดินถล่ม ถนนที่เต็มไปด้วยรอยแตกและหลุมบ่อ ชายหาดที่เคยไปเล่นน้ำตอนเด็ก ๆ ตอนนี้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเพราะการเปลี่ยนแปลงของเปลือกโลก ฉันไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ โดยเฉพาะตลาดเช้าวาจิมะที่ถูกไฟไหม้ ฉันไม่กล้าเข้าใกล้ได้แต่ดูจากรถบนถนนฝั่งตรงข้าม แม้แต่ร้านที่ฉันรักและบ้านของคนรู้จักก็ไม่มีอีกแล้ว ทำให้ฉันร้องไห้ไม่หยุด

แม้ว่าฉันจะไปวาจิมะ แต่ก็ไม่รู้สึกเหมือนได้ไปจริง ๆ เหมือนหลงเข้าไปในฝันร้าย บ้านเกิดของฉันเปลี่ยนไปอย่างมาก ตั้งแต่วันนั้นฉันเริ่มกลัวการถือกล้อง ฉันคิดว่ายังไม่สามารถยอมรับได้ว่าโนโตที่ฉันรักกลายเป็น 'พื้นที่ประสบภัย' การถ่ายภาพทำให้ต้องเผชิญหน้ากับโนโตในสภาพนี้ และอาจทำให้เกิดความเครียดโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้ฉันจึงพักการถ่ายภาพไว้ แต่ความรู้สึกเริ่มฟื้นฟูแล้วและคิดว่าจะกลับมาเริ่มใหม่ในไม่ช้า ฉันได้เรียนรู้ความสำคัญของการไม่ฝืนตัวเองในช่วงเวลาที่ยากลำบาก ไม่ว่าจะเป็นการถ่ายภาพหรือการใช้ชีวิตประจำวัน 'โนโตคือดินแดนที่อ่อนโยน' เป็นคำที่แสดงถึงธรรมชาติและผู้คนของโนโต คนโนโตมีความอบอุ่นและใจดี การช่วยเหลือกันระหว่างชาวบ้านก็แข็งแกร่ง ตั้งแต่เกิดภัยพิบัติ ชาวบ้านช่วยเหลือกันและกันแม้จะต้องต่อสู้กับความรู้สึกที่เจ็บปวด

ตามที่เห็น ภาคเหนือของโนโตอยู่ในสภาพที่แย่มาก แต่ฉันอยากให้ทุกคนจำภาพนี้ไว้จนกว่าจะถึงวันที่ฟื้นฟู เมื่อถึงวันที่สามารถพูดได้ว่า 'แผ่นดินไหวเกิดขึ้นจริงหรือ' และ 'มันเคยแย่ขนาดนี้จริงหรือ' จนกว่าจะถึงวันนั้นเราจะพยายามต่อไป

ในโอกาสนี้ เราต้องการขอความร่วมมือจากผู้สร้างสรรค์ทุกท่านเพื่อเผยแพร่สถานการณ์ปัจจุบันของคาบสมุทรโนโตและสนับสนุนการฟื้นฟู ด้วยการแชร์ภาพถ่ายที่ถ่ายในคาบสมุทรโนโตพร้อมกับข้อความและติดแฮชแท็ก 〈#notopeninsula〉 เราหวังว่าผ่านแฮชแท็กนี้ ผู้คนจำนวนมากจะได้รู้จักสถานการณ์ปัจจุบันของคาบสมุทรโนโตและขยายวงการสนับสนุน ด้วยการสนับสนุนและความคิดสร้างสรรค์ของทุกท่าน เราจะมุ่งมั่นให้คาบสมุทรโนโตกลับมามีความงดงามอีกครั้ง สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณ Jang Kumi ที่ให้ความร่วมมือในการสัมภาษณ์ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก และขออธิษฐานให้ทุกท่านที่ประสบภัยปลอดภัยและให้พื้นที่ประสบภัยฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว

cover image by Jang Kumi