ชีวิตในฐานะช่างภาพและช่างทำผม | 10 คำถามกับ Hidenobu Suzuki | ISSUE #4

เกิดปี 1971 มาจากเมืองฮามามัตสึ อาศัยอยู่ในเมืองโทโยฮาชิ อาชีพหลักคือช่างทำผม

การถ่ายภาพที่ทำเป็นงานอดิเรกได้รับความสนใจจากสื่อทั่วโลกหลังจากถูกนำเสนอใน 'National Geographic US' และ 'LensCulture' เป็นต้น

ในปี 2016 ได้รับเชิญให้จัดแสดงในองค์กรศิลปะที่มีชื่อเสียงของฝรั่งเศส และได้รับรางวัลเหรียญทองจากสมาคมศิลปะแห่งชาติฝรั่งเศส สถานที่จัดงานคือพิพิธภัณฑ์ลูฟร์ ในประเทศญี่ปุ่น ได้รับการนำเสนอในนิตยสาร Bungeishunju เป็นจำนวน 13 หน้า

ความทรงจำแรกที่ถ่ายภาพไม่ค่อยชัดเจน แต่คิดว่าน่าจะเป็นกล้องง่ายๆ ที่ใช้ตอนเด็กที่ชื่อว่า 'Utsurun desu'

จุดเริ่มต้นที่ทำให้เริ่มถ่ายภาพอย่างจริงจังคือการได้รับรางวัลเหรียญทองจากการประกวดภาพถ่ายของ Olympus ในปี 2013
ในตอนนั้นมีแผนจะไปเที่ยวกับพนักงานที่ Angkor Wat และคิดว่าเมื่อไปสถานที่มรดกโลกแล้ว จึงได้ซื้อ OLYMPUS 'PEN' มาใช้

ถ้าถามว่ามีความใส่ใจในกล้องหรือเลนส์มากไหม ก็ไม่มากนัก แต่ในตู้เก็บกล้องที่บ้านมี Canon '5D Mark Ⅲ', '6D', FUJIFILM 'X-Pro', OLIMPUS 'OM-D', 'PEN', LEICA 'X2', เลนส์ ZEISS รวมแล้วประมาณ 35 ชิ้น

ระหว่างปี 2014 ถึง 2018 ได้รับรางวัลภาพถ่ายจาก 'National Geographic US' หลายครั้ง จึงใช้เลนส์และฟิลเตอร์ที่เหมาะกับการถ่ายภาพธรรมชาติและเทศกาลในญี่ปุ่น

หลังจากนั้น ได้รับเชิญไปปารีสหลายครั้ง และได้จัดแสดงนิทรรศการเดี่ยวและกลุ่ม ซึ่งทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในสไตล์การสร้างสรรค์ หันไปสร้างผลงานที่มีลักษณะคล้ายภาพวาดหรือศิลปะมากขึ้น ชอบใช้เลนส์เก่าๆ ที่ไม่คมชัด บางครั้งใช้พลาสติกแรปหรือแผ่นรองใสเพื่อทำให้ภาพไม่คมชัด

ในศตวรรษที่ 19 เมื่อกล้องถูกประดิษฐ์ขึ้น ภาพวาดและภาพเหมือนที่เคยเป็นจริงก็เปลี่ยนไปตามยุคสมัย กลายเป็นภาพวาดแบบอิมเพรสชั่นนิสต์หรือภาพวาดนามธรรม ศิลปะเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก ปัจจุบันเช่นกัน การแพร่หลายของสมาร์ทโฟนทำให้การถ่ายและโพสต์วิดีโอเป็นเรื่องง่ายขึ้น ทำให้บทบาทของภาพถ่ายหลากหลายมากขึ้น

ไม่มีอะไรถูกหรือผิด ใช้สิ่งที่แต่ละคนชอบในการแสดงออก ไม่ว่าจะเป็นอุปกรณ์ที่มีสเปคสูงหรือราคาถูกก็ได้

ฟังเพลง R&B จากต่างประเทศที่เปิดในที่ทำงานตั้งแต่เช้าจนถึงเย็นบ่อยๆ

แนะนำ 'R&B ฮิต' และ 'R&B ตอนนี้' ใน Apple Music!

Andreas Gursky
ช่างภาพที่เป็นตัวแทนของภาพถ่ายร่วมสมัยของเยอรมัน นิทรรศการเดี่ยวครั้งแรกในญี่ปุ่นของ Andreas Gursky จัดขึ้นในปี 2013 ที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะแห่งชาติ

เริ่มต้นจากการชมผลงาน 'Rhein II' ที่เคยมีราคาสูงสุดในประวัติศาสตร์ ขณะชมผลงานในห้องจัดแสดงก็รู้สึกทึ่งกับขนาดของผลงาน แต่ในตอนแรกไม่เข้าใจความงามของภาพที่ดูธรรมดา
เมื่อเดินชมใกล้ถึงทางออกก็เริ่มรู้สึกถึงความแปลกประหลาด และเริ่มชมผลงานอีกครั้งพร้อมกับสงสัยในผลงาน จนได้สังเกตเห็นบางอย่าง

'ผลงานของเขาทั้งหมดเป็นภาพที่ไม่มีอยู่จริง'

แม้จะเป็นภาพพิมพ์ขนาดใหญ่ แต่การแก้ไขภาพที่ดูเป็นธรรมชาติและสมจริงทำให้เชื่อว่า 'ภาพถ่าย = ความจริง' ทุกคนในห้องจัดแสดงเชื่อว่าอยู่ในผลงานของเขาและเชื่อว่าเป็นความจริง ฉันรู้สึกตื่นเต้นมาก

เมื่อดูปีที่ผลงานของเขาถูกสร้างขึ้น พบว่าในยุคที่คอมพิวเตอร์ยังไม่สูงมาก แต่มีเทคนิคการแก้ไขภาพที่ยอดเยี่ยมขนาดนั้น ทำให้ฉันสนใจการแก้ไขภาพและเรียนรู้ความสนุกในการแก้ไขภาพ ฉันคิดว่าพื้นฐานของเทคนิคการแก้ไขภาพของฉันอยู่ที่นี่

อยากลองใช้ทั้งกล้องใหม่และกล้องเก่า

เพราะเป็นเครื่องมือในการสร้างสรรค์ผลงานเหมือนกับปากกาหรือพู่กัน แต่ละตัวมีลักษณะและเอกลักษณ์เฉพาะตัว จึงอยากลองสัมผัสหลายๆ แบบ

ชอบถ่ายภาพที่เกี่ยวกับฝน
เพราะรู้สึกว่าภาพฝนช่วยให้ผู้ชมมีโอกาสหันมามองภายในตนเอง

คนส่วนใหญ่เมื่ออากาศดีและแดดออก มักจะออกไปข้างนอกเพื่อสนุกสนานและพลังงานจะมุ่งไปข้างนอก แต่เมื่อฝนตกและอากาศไม่ดี มักจะอยู่บ้านดูทีวีหรืออ่านหนังสือ พลังงานจะมุ่งไปภายในและมีเวลามองตนเอง

หวังว่าภาพฝนจะช่วยให้ผู้ชมมีโอกาสหันมามองตนเอง

แม้จะไม่ค่อยไปแล้ว แต่สถานที่ที่เรียกว่าวิวสวยที่คนทั่วไปพูดถึง
เมื่อเห็นคนที่ไม่แบ่งปันสถานที่และให้ความสำคัญกับความพอใจของตนเองมากกว่าคนรอบข้าง ก็รู้สึกไม่ชอบใจ การถ่ายภาพรถไฟก็เช่นกัน

คนที่ถ่ายภาพเก่งและชอบถ่ายภาพ ควรถ่ายภาพที่มีเอกลักษณ์จากสถานที่ที่ไม่ใช่วิวสวยและสร้างแรงบันดาลใจให้กับคนอื่นๆ มากมาย ภาพที่มีเอกลักษณ์และสไตล์ของผู้สร้างที่ชัดเจนจะน่าสนใจกว่าภาพที่เห็นทั่วไป

ในโซเชียลมีเดียมีภาพที่ถ่ายเก่งมากมาย แต่กล้องที่ใช้และเทคนิคการแก้ไขภาพก็อยู่ในระดับสูง แต่ภาพที่ถ่ายมักจะมีโครงสร้างและสถานที่เหมือนกัน ควรให้ความสำคัญกับการไม่รบกวนคนอื่นและสร้างภาพที่มีเอกลักษณ์

และควรให้ความสำคัญกับการพิมพ์ภาพนอกจากการแสดงผลในจอภาพ ประสบการณ์จากการจัดแสดงภาพพิมพ์ขนาดใหญ่ในปารีสและนิวยอร์กทำให้เห็นว่าภาพที่ขยายใหญ่จะแสดงให้เห็นถึงความสามารถในการแก้ไขภาพอย่างชัดเจน
ควรหยุดพอใจกับภาพขนาดเล็กและทำการแก้ไขภาพให้สามารถทนทานต่อการขยายขนาด B0 เพื่อยกระดับคุณภาพของภาพ จะได้เรียนรู้มากมาย

ยุ่งมากจนต้องพึ่งพา ZOZOTOWN ขอบคุณมากเสมอ

ไม่มีการตั้งค่าที่กำหนดไว้ตายตัว ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขและสถานการณ์การถ่ายภาพในขณะนั้นมากกว่า คิดให้ชัดเจนว่าต้องการถ่ายภาพแบบไหนก่อนถ่าย

การทำอาหารก็เช่นกัน
ต้องคิดว่าจะทำอะไรและปรุงรสอย่างไรก่อนทำอาหาร มิฉะนั้นจะทำให้อร่อยไม่ได้

งานของฉันก็เช่นกัน งานของช่างทำผมก็ต้องมีภาพลักษณ์ของทรงผมก่อนตัดจึงจะได้ผลลัพธ์ที่สวยงาม ถ้าคิดทรงผมขณะตัดก็อาจจะตัดมากเกินไปหรือทรงผมจะยุ่งเหยิง

กล้องถ่ายภาพจะถ่ายอะไรก็ได้เมื่อกดชัตเตอร์ ดังนั้นควรเรียนรู้ความสำคัญของการมีภาพลักษณ์ก่อนถ่ายเพื่อพัฒนาฝีมือ